اختصاصی هنر و معماری آبگینه : توماس هدرویک (thomas heatherwick) ، معمار انگلیسی و بنیانگذار و مدیر طراحی هدرویک استودیو (heatherwick studio) می باشد. هدرویک استودیو (heatherwick studio)، طراحی پروژه هایی گوناگونی چون vessel (سازه ای عمومی و از اماکن گردشگری واقع در محله ی هادسن یاردز در بخش منهتن شهر نیویورک)، مجموعه تجاری Coal Drops Yard در شهر لندن، پروژه Zeitz MOCAA (موزه هنرهای معاصر آفریقای جنوبی ؛ بزرگ ترین موزه جهان در ۹ طبقه شامل سیلندرهای عمودی غولپیکر بیانگر صنعت قرن بیست و یکم) را بر عهده داشته است.
توماس هدرویک (thomas heatherwick) پس از فارغ التحصیلی از کالج سلطنتی هنر لندن، استودیوی خود را در سال ۱۹۹۴ میلادی تاسیس نمود و شیوه های طراحی معماری و برنامه ریزی شهری را در یک فضای کاری واحد گرد هم آورد.
اما در هشتمین دوره از کنفرانس سالانه معماری و شهرسازی reSITE (رویداد ۲۰۱۹ میلادی، بر پایداری، تغییرات آب و هوایی و همچنین آینده شهرها تمرکز داشت)، توماس هدرویک (thomas heatherwick) نیز جهت ارائه ی سخنرانی، به انجمن کارلین پراگ دعوت شد. در حاشیه این نشست، lynne myers ، از نویسندگان سایت designboom به گفت و گو با توماس هدرویک نشست! گفت و گویی پیرامون استراتژی های خلاقانه در طراحی معماری، تمرین های چند وجهی و همچنین موضوع شادی حاصل از مراحل اولیه طراحی معماری!
در ادامه می توانید متن مصاحبه را به طور کامل بخوانید.
lynne myers: آیا ممکن است مراحل اولیه و همچنین فرآیندهای طراحی را به هنگام شروع یک پروژه ی معماری توصیف کنید؟
توماس هدرویک: من شروع پروژه ها را دوست دارم! عمدتا به این دلیل که دیگر احساس تنهایی نمی کنم. وقتی استودیوی خود را راه اندازی کردم، تنها بودم و این وحشتناک ترین اتفاقِ ممکن بود! اما اکنون که بیش از دو دهه از بازگشایی استودیو سپری شده است، این شانس را دارم که تیمی از همکاران ایده آل داشته باشم. بنابراین ترسی که پیش از این، درگیر آن می شدم، از بین رفته است؛ زیرا ما به روشی بهینه برای تعامل و داشتن یک سری مکالمات و نشستن در کنار یکدیگر دست یافته ایم که من اطمینان دارم این اتفاق، ما را به اهدافی والا سوق خواهد داد. بنابراین ترس من از بین رفته است و در واقع شروع هر پروژه، هیجان انگیزترین قسمت ممکن است.
در آغاز یک پروژه، به هیچ وجه خودخواه نیستم! زیرا این مرحله، بسیار لذتبخش است! این مرحله، بهترین فرصت برای به اشتراک گذاشتن ایده ها در میان افراد تیم شما به شمار می آید! لحظاتی که این پرسش ها به صورت مداوم مطرح می شوند:
به کجا خواهیم رفت؟ چرا این کار را انجام می دهیم؟ در واقع به چه موضوعاتی بایستی فکر کنیم؟ چه چیزهایی در این پروژه اهمیت دارد؟ چه چیزهایی نیز اهمیت ندارد؟ دیگر طراحان در این شرایط چه کرده اند؟ چرا آنها این کار را کرده اند؟ و…
در این مرحله، شما هرگز به دنبال طراحی نیستید! بلکه تنها سعی دارید بفهمید که از چه نگرش و زاویه ای بایستی شروع به فکر کردن پیرامون پروژه ی خود نمایید؛ به چه روشی طراحی را آغاز کنید و چه چیزی را دنبال خواهید کرد. بنابراین این فرآیند، برای همه ی پروژه ها یکسان است. شما فرآیند طراحی را با بیان سوال یا سوالاتِ واضحی آغاز می کنید که به نظر می رسد از شما پرسیده شده است و سپس از خود می پرسید: اصلی ترین سوالی که بایستی از خود بپرسیم، چیست؟
lynne myers: مرحله مورد علاقه شما در طراحی یک پروژه کدام است؟
توماس هدرویک: من از تمامی مراحل طراحی یک پروژه لذت میبرم! در مراحل مختلف، انواع متفاوتی از ترس ها و اضطراب ها وجود دارد و من واقعا از همه ی آنها لذت میبرم! اما یک شادی خاص در همان مرحله اول وجود دارد؛ احساس اعتماد و به ساده ترین معنی دوست داشته شدن توسط کسی که مسئولیت تصمیم گیری و طراحی بخشی از شهر را برای استفاده صدها یا هزاران نفر به شما سپرده است! این مرحله، بسیار تاثیرگذار است. این اتفاق یک انرژی مثبتِ عظیم است و تلفیقی است از احساس مسئولیت و قدردانی از فرصتی که به من داده شده است.
شما احساس افتخار می کنید که فرصتی برای اندیشیدن پیرامون یک پروژه وجود دارد، و هنوز در ابتدای راه قرار گرفته اید و زمان کافی نیز در اختیار دارید؛ پس چه چیزی ممکن است اشتباه پیش رود؟
این حس خوش بینی وجود دارد که فکر می کنم هر کسی در دنیای طراحی، بایستی در کارهایی که انجام می دهد، تبحر داشته باشد. شما بایستی باور داشته باشید که در دنیایی از ممکن ها زندگی می کنید و ایجاد یک تغییر، امکان پذیر اما فوق العاده سخت است؛ و نکات بسیاری نیز وجود دارد که بایستی آنها را در نظر گرفت. من احساس می کنم بسیار خوش شانس هستم که فرصتی برای انجام این تغییر داشته و دارم.
شما بیشتر زندگی خود را صرف رفتن به مدرسه، مطالعه و رویای کار کردن می کنید و هنگامی که به شما این فرصت داده می شود تا در دانشگاه، در فضایی عمومی و یا در مکانی که افراد زیادی در آن مشغول هستند و مردم به تعامل می پردازند، مشغول به کار شوید متوجه می شوید که این فرصت، بی نهایت ارزشمند است و می دانید که به هیچ وجه نبایستی این موقعیت را از دست داد.
اینجا لحظه ای است که بایستی قدردان آن بود و انرژی و هیجان خود را در جهت شروعی تازه و رسیدن به امکانات جدیدتر بازآفرینی نمود.
lynne myers: در طول سال هایی که استودیوی طراحی معماری خود را تاسیس کرده اید، پیشرفت شما و تیمتان تا کنون چگونه بوده است؟
توماس هدرویک: من با یک تیم معماری بزرگ در استودیوی خود کار می کنم؛ همچنین ما یک متخصص مغز و اعصاب نیز داریم که در صورت لزوم به تیم ما می پیوندد! علاوه بر این، سازندگان و افرادی با پیش زمینه فعالیت در حوزه ی باغبانی نیز در کنار ما حضور دارند اما در واقع به سابقه شخصی علاقه ای نداریم! ما به آنچه آنها در اینجا ارائه می دهند، علاقه مند هستیم. به طور کلی تحصیلات افراد، نقش و سهمی را که در یک پروژه بر عهده دارند، تعیین نمی کند! وظیفه من این است که تیم را رهبری کنم و به سمت اهداف رو به جلو سوق دهم.
همه اعضای تیم به صورت کامل در یک پروژه حضور دارند و زیر نظر من و یا تعدادی دیگر از همکاران، کار می کنند؛ به این موضوع می ماند که امواجی در حال نزدیک شدن هستند و این فرآیند، نوسان هایی تولید می کند! نوسان هایی که وضوح و شفافیت بیشتری پیرامون تفکر طراحی پروژه به همراه دارد.
یا در مثالی دیگر می توان گفت شبیه به اتاقی پر از غبار می ماند که تمامی اعضا در فضایی مه آلود، مشغول به گفت و گو و تبادل نظر هستند! این مه به تدریج و در طول هفته ها و یا حتی ماه ها از بین می رود. همواره امیدوارم در صورت خوش اقبالی، در انتها با پروژه ای سرشار از مفاهیم خاص روبه رو شویم؛ البته این اتفاق، مسلما قطعی نیست.
من آموخته ام که زمان بسیار سریع می گذرد. بنیان های فکری شما در ابتدای یک پروژه، حائز اهمیت و تاثیرگذار است؛ چالشی که بیان می کند شما بایستی چه مسیری را طی کنید. به یاد داشته باشید اولین تفکرات و گفت و گوها پیرامون طراحی یک پروژه، بی شک ارزشمندترین ثانیه ها می باشند! چرا که آنها پایه هایی هستند که همه چیز بر روی آن بنا خواهد شد. آنها مواد مغذی برای طراحی یک پروژه هستند؛ موادی مغذی که برای هر چه بهتر خلق شدن یک پروژه، بسیار حایز اهمیت می باشند.
منبع:
