ویلای ونوش

موقعیت: مازندران، حدفاصل رویان و نوشهر، ونوش

معمار/معماران: حمید عباسلو و عباس یاقوتی و ندا ادیبان راد (دفتر معماری ۵۱ – ۳۵)

همکار طراحی پروژه: محمد رضا آقایی

سال آغاز پروژه: ۱۳۹۳ شمسی

سال پایان پروژه: ۱۳۹۶ شمسی

مساحت زمین: ۲۰۵۰ مترمربع

مساحت ساخته شده: ۳۳۱ مترمربع

طراحی منظر: ندا ادیبان راد

مشاور سازه: مجید کولیوند

تاسيسات مکانیکی: علی غنی زاده

تاسیسات الکتریکی: علی پیلتن

مدیر اجرایی: عباس یاقوتی

طراح سه بعدی:‌ محمد رضا آقایی

گرافیست: مریم شیخی

عکس: محمد حسن اتفاق ، محمد غفوری ، عباس یاقوتی

رتبه دوم مشترک در بخش مسکونی تک واحدی جایزه معمار در سال ۱۳۹۶ شمسی

رتبه اول طراحی (از ابتدا تا اجرا) – ساختمان های مسکونی یازدهمین جایزه معماری داخلی ایران در سال ۱۳۹۷ شمسی

فینالیست گروه مسکونی تک واحدی مسابقه آزور کانادا در سال ۲۰۱۸ میلادی

از معماری گذشته مان قابلیت جا به جا شدن در فضاها و توانایی فضاها برای پذیرش این جا به جایی و تغییر و همچنین احساس امن بودن را آموختیم و از معماری جدید نیز آموختیم که می شود آنچه ضروری نیست را، نه از زندگی که از فرم کم کرد! و می شود باز با فرم، اضافه کرد به زندگی آنچه را که ضروری است. ویلای ونوش تلاشی است برای استفاده از این آموزه ها.

در صحبت های کارفرما سه خواسته برای گروه ما پررنگ تر جلوه گر شد:

۱- محدود نبودن به زیربنا در هنگام استفاده از ویلا

۲- اتاقی امن (با توجه به حجم زیاد مهمان ها و استفاده کنندگان از ویلا)

۳- محرمیت

محدود نبودن به زیر بنا

برای رسیدن به این خواسته از ساختار پراکنده و جدا در شکل گیری طرح کلی ویلا استفاده شد؛ به طوری که این احساس منتقل شود به جای داشتن یک ویلا در یک قسمت از زمین، چند ویلا در چند نقطه ی زمین داریم. در ادامه، فضاهای عملکردی ویلا به سه فضای بنیادین در هر خانه ای کاهش پیدا کرد: محلی برای پخت و پز، محلی برای خوابیدن و محلی برای دورهم بودن. هر کدام از این عملکردها خود را در این ساختار پراکنده و جدا به صورت لکه ای جدا از باقی عملکردها پیدا کردند؛ به طوری که با راهروهایی با قابلیت باز و بسته شدن کامل (برای استفاده از شرایط آب و هوایی متنوع اقلیم شمال کشور و همچنین تداعی بیشتر احساس جدا بودن ویلاها از یکدیگر) به هم ارتباط پیدا کردند.

طراحی بدنه هایی (با در نظر گرفتن نوع عملکرد فضاها) با قابلیت باز شدن و کم رنگ کردن خط محصور کننده ی لکه های ساختمانی نیز تلاش دیگری است برای رسیدن به خواست اولیه. این نحوه ی ارتباط و قرارگیری لکه های ساختمانی (باز بودن جبهه شمال غربی ویلا) باعث ایجاد جریان بهتر و قوی تر باد غالب شمال غربی منطقه بر روی سطوح خارجی و داخلی بیشتری از ویلا می شود، که به نوبه خود، احساسِ بودن در نقاط مختلف ویلا را با آسایش بیشتری همراه می کند.

اتاق امن

این اتاق نیز بر اساس ایده کلی طرح، همانند ویلای جدای کوچکی دیده شد؛ اما در موقعیت قرارگیری و نحوه ارتباط با لکه های دیگر سعی به کم کردن حضور حسی آن شد.

محرمیت

برای این منظور سعی شد ساختار پراکنده و جدایِ کلی طرح اولیه به شکل ساختارهای رو کرده به درون نزدیک شود. کشیده شدن سقفی (منعطف و باز) بر روی کل پروژه نیز تلاش دیگری است در همین راستا که با توجه به اقلیم شمال کشور بستری برای رشد گیاه بر روی خود فراهم می کند؛ تا پروژه با جدا نشدن از محیط اطراف خود به حریمی بزرگ تر از لکه های ساختمانی تبدیل شود. شاید بتوان گفت آنچه به دنبال آن بودیم، آفریدن جهانی درونی بود که قدرت ارتباطی باز و امن با محیط بیرون از خود را داشته باشد.

Vanoosh Villa

Vanoosh, Mazandaran, Iran

Architect: 35-51 Architecture Office

Lead Architects: Hamid Abbasloo , Abbas Yaghooti , Neda AdibanRad

Design Team: Mohammad Reza Aghaie

Site area: ۲۰۵۰m²

Built area: ۳۳۱m²

Year: 2014-2017

Civil engineer: Majid Koolivand

Mechanical: Ali Piltan

Electrical: Ali Ghanizadeh

۳D render: MohammadReza Aghai

Model: MohammadReza Aghai

Graphic: Maryam Sheikhi

Photographs: Mohammad Hassan Ettefagh , Abbas Yaghooti , Mohammad Ghafoori

۲nd place (shared) in Memar award, single residential category, 2017

Finalist at AZ Award 2018, residential single family, Canada

Iranian traditional architecture has taught us how to create spaces safe, flexible, and responsive to the needs of residents. And modern architecture has taught us to eliminate unnecessary elements of architecture and not that of lifestyle. It also lets us add something to the form wherever it is necessary for the residents’ lifestyle. Vanoosh villa is an attempt to bring these lessons into reality; It is also vitally critical to look at the perception and reality of employee’s needs:

۱٫ We should not be limited to the villa’s area.

۲٫ Safe room (Regarding the enormous number of guests)

۳٫ Privacy

Limitless area

First, in order to achieve this demand, a dispersed and separate structure was used to formulate the overall layout of the villa. So, instead of having a villa in one part of the land, we designed its different spaces separately in several points of the land, relatively faraway from each other. Second, these different spaces reduced to three main zones: A place for cooking, a place to sleep and a place to get together. Third, each of these functions has its own independent identity while they are connected to each other by some corridors. These corridors have flexible¬ walls which can be removed in moderate seasons and may strengthen the sense of isolation between the con¬stituent parts. Furthermore, by using removable walls in the main parts this sense of isolation can be promoted more effectively.

These parts are designed in a way to provide a better ventilation and let prevailing winds come in from the north¬west and cool the whole house in summer.

Safe room

In response to the employer’s request for a safe room, it was designed like a small independent villa. This villa has been designed and placed in such a way to be less seen.

Privacy

The separate parts of villa have been organized in such a manner to create cozy and introversive spaces in order to provide privacy for residents. Moreover, stretching a semi-open roof over project is another attempt to strengthen privacy and also is a good place for climbing plants espe¬cially in the humid climate of the North of Iran, where our project is located. This green cover extends the building to surrounding environment.

One may say that what we were looking for, is the creation of private spaces open to the nature and surrounding environment. It opens to welcome you and closes to defend.