فمیلی فود بوتیک | معمار: مرتضی همتی

فمیلی فود بوتیک

(توضیحات معمار پروژه)

موقعیت: خوزستان، اهواز

معمار/معماران: مرتضی همتی

همکار طراحی پروژه: آذرنوش امیری

کارفرما: گروه غذایی فمیلی (داوود بقایی، راستی حمیدی، سینا حشمتی)

اجرا: راستین حمیدی

تاسیسات الکتریکی: احسان منجزی

تاسیسات مکانیکی: داوود بقائی

عکس: محمد زرانژاد

برگزیده بخش بهترین کاربرد رنگ در هشتمین جایزه ملی طراحی داخلی ایران معاصر در سال ۱۳۹۹ شمسی

ساختمان تقدیر شده در بخش ساختمان های عمومی، مرمت و بازسازی در سیزدهمین دوره جایزه معماری و معماری داخلی ایران (مجله معماری و ساختمان) در سال ۱۳۹۹ شمسی

راه یافته به مرحله نیمه نهایی بیستمین دوره جایزه معمار در گروه بازسازی در سال ۱۳۹۹ شمسی

گروه غذایی فمیلی یکی از معتبرترین نام‌ های عرضه‌ ی محصولات خوراکی در اهواز است. این گروه که پس از افتتاح موفق دو شعبه رستوران و کافه در سال‌ های گذشته، برای توسعه‌ ی خدمات خود به دنبال تاسیس شعبه‌ ی جدیدی بود که با ایده‌ ای نو به ارائه‌ ی طیف گسترده‌ ای از خدمات به صورت بیرون‌ بر بپردازد. اگر چه در ابتدا، مرزبندی این خدمات چندان مشخص نبود ولی با مصاحبه‌‌ ای عمیق با کارفرما مشخص شد که محصولات مورد نظر را -بر اساس ماهیت، نحوه‌ ی آماده‌ سازی و نحوه‌ ی عرضه- می‌ توان در چهار گروه طبقه‌ بندی نمود. پس از آن با توجه به عملکرد بیرون‌ بر مجموعه، جزئیات گرافیک و بسته‌ بندی محصولات اهمیت یافت.

در تعامل با ایده‌ های گرافیکی به مرور ایده‌ هایی برای گسترش رنگ‌ ها از بسته‌ بندی به فضا مطرح شد. پس از آن با تعامل با گرافیست تصمیم بر آن شد که رنگ‌ ها بیشترین مرزبندی را با یکدیگر داشته‌ باشند تا از طریق تفیکیک رنگ بتوان تنوع خدمات در یک کل واحد را به مخاطبان اعلام نمود. بنابراین مفهوم این چنین از بسته‌ بندی به معماری داخلی سرایت نمود: فضایی تفیکیک‌ شده با چهار رنگ آبی، سبز، زرد و قرمز. در این حالت از طریق رنگ، مفاهیم فضا و خدمات با یکدیگر گره می‌ خورند و کلیت جدیدی به نام فضا-خدمات پدید می‌ آورند که در ذهن مخاطب بازی‌ های رنگی میان فضا و خدمات را می‌ تواند شکل دهد.

در مواجهه با بستر پروژه، انتظامی دو تایی در ابعاد مختلف فضا آشکارا خودنمایی می‌ نمود. این جوهره‌ ی دو تایی در محور طول ناشی از سازه‌ ی ساختمان است که برای دو دهانه‌ ی تجاری طرح‌ ریزی شده بود. چنانکه علاوه بر سازه و امتدادهای سازه‌ ای آن، از تاسیسات -وجود دو تابلو برق- و ورودی‌ ها -دو در اتوماتیک- نشانگر این موضوع هستند. همچنین در عرض (عمق) سایت نیز به دلیل وجود تراس، یک دو تایی دیگر به وجود آمده ‌است: فضایی مرتفع، با دسترسی به نور و منظر و فضایی با ارتفاع کمتر و با دسترسی به نور غیرمستقیم و دور از منظر. در محور ارتفاع نیز به دلیل وجود صفحه‌ ی تراس و تیرهای سازه‌ ی بنا این محور را به یک دو تایی تقسیم نموده‌ اند. این تقسیمات دو تایی گویی احجامی فضایی و با ابعادی تقریبا برابر در فضا ایجاد نموده‌ اند.

در طرح کاربری پیشین عدم توجه به این انتظام فضایی، فضا را دارای آشفتگی بصری نموده بود. در فرآیند طراحی ابتدا انتظام درونی بنا آورده شد، پس از آن اضافه شدن جداکننده‌ ها و سنتز آن با ایده‌ های برگرفته از خواسته‌ های کارفرما نمایش داده شد. در مرحله‌ ی بعدی برای مفاهیم و کانسپت‌ های ابتدایی، نخستین فرم‌ ها تصور شدند. نخست آنکه با ایجاد چهار بخش درون بنا عملا با عدول از ایده‌ های پلان آزاد به دوران پیش از آن بازگشت می‌ نماییم. همین موضوع بهانه‌ ای بود برای اندیشیدن به حرکت‌ های پی در پی که از اتاقی به اتاق دیگر در معماری سنتی صورت می‌ گرفت. در این زمان بود که فرم اتاق‌ های ایرانی که با مدولی از سه‌ دری به پنج‌ دری و… بر حسب نیاز و شرایط تغییر می‌ نمودند. پس در نگاه طراح، هر کدام از بخش‌ ها یک اتاق هستند که با هم یک کلیت چهار اتاقی را پدید می‌ آورند که انتزاعی رنگی از اتاق‌ های ایرانی است.