مقاله ” معماری بومی ایران در خوانشی نوین از دهه چهل خورشیدی تا کنون “
نویسندگان
مرجان ارباب زاده ؛ ایرج اعتصام ؛ سید مجید مفیدی شمیرانی
منتشر شده در ماهنامه علمی باغ نظر (پژوهشکده نظر) (دوره ۱۷، شماره ۸۶، مرداد ۱۳۹۹ شمسی)
چکیده
بیان مسئله: بی هویتی و عدم تعلق به مکان در کنار عدم توجه به اقلیم، طبیعت و تاریخ، معماری مدرن را با مشکلات اساسی روبه رو کرد. همین مسئله معماران معاصر را بر آن داشت تا به جست و جوی راه حلی برای مشکلات برآمده از معماری مدرن برآیند. چگونگی برقراری ارتباط بین معماری، تاریخ و طبیعت به گونه ای که محصول طراحی توانایی پاسخگویی به نیازهای امروز را داشته و در عین حال بهره مند از تکنولوژی پیشرفته باشد، مسئله ی اصلی این پژوهش است.
هدف پژوهش: یافتن ایده های اصلی در معماری بومی با تمرکز بر معیار اقلیمی است که قابلیت ترکیب با فناوری جدید را داشته، مبنایی در شکل گیری کانسپت های معاصر باشد و راه را برای رسیدن به معماری پایدار بگشاید. امکان یافتن خوانش های مختلف از متن معماری بومی منتهی به آفرینش زبانی جدید مبتنی بر ارجاع مستقیم یا برداشتی نشانه شناسانه (سمبولیک) از متن نیز از جمله سوالاتی است که یافتن پاسخ آن در مسیر رسیدن به هدف اهمیتی ویژه دارد.
روش پژوهش: در این مطالعه روشی ترکیبی از تحقیق تفسیری – تاریخی و تحقیق کیفی به کار گرفته و در بررسی نمونه های مورد مطالعه از مطالعه ی کتابخانه ای استفاده شد. در بخش پایانی نیز از روش تطبیقی در بررسی شباهت ها و تمایزات نمونه ها بهره گرفته شد.
نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که معماران معاصر، با شناخت ویژگی های اصلی معماری بومی – سنتی، نقشی ویژه در شکل گیری زبانی و محتوایی معماری پایدار معاصر داشته اند. در اکثر نمونه های مورد بررسی، الگوهای اولیه ی معماری بومی و سنتی دچار دگرگونی اساسی در زمینه ی فرم و کارکرد در روند انتقالی شده و در بسیاری از موارد در کنار پاسخگویی به مسائل اقلیمی از ویژگی های نشانه شناسانه ی معطوف به بیان سمبولیک برخوردار شده اند و این امر به نوعی پایداری فرهنگی در کنار پایداری محیطی منجر شده است. در سطحی دیگر، ترکیب تکنولوژی پیشرفته با محتوای بومی و سنتی در برخی نمونه ها، امکان تجلی روح زمانه و بیانی نوگرایانه از کانسپت سنتی را به وجود آورده است.
واژگان کلیدی:
معماری بومی ؛ معماری سنتی ؛ معیار اقلیمی ؛ معماری پایدار ؛ بوم گرایی ؛ نشانه شناسی