معمار: علیرضا تغابنی
همکاران طراحی پروژه: روح الله رسولی، حسین نقوی، فریده آقامحمدی، آمیتیس نوروزی
اجرای پروژه: سید حمید امامی
کارفرما: مومنی و شرکا
مساحت پروژه: ۳۰۰ متر مربع
سال پروژه: سال ۱۳۸۷
موقعیت پروژه: تهران، تهرانپارس، فلکه سوم، خیابان آهنی امینه، کوچه ۲۰۶، پلاک ۹۳
عکس: حسین فراهانی، سید حمید امامی، ماندانا منصوری
(شرح این متن، توسط معمار پروژه تهیه شده است)
دفترهای کوچکی مثل دفتر ما، گاهی مراجعانی دارد که پروژه‌ای در دست دارند که توسط دفترهایی با حساسیت کمتر نسبت به کیفیت کار (معمولا نزدیک شهرداری‌ها و متخصص گرفتن جواز)، طراحی شده است. آن‌ها در مرحله‌ای که ساخت را شروع کرده یا در حین عملیات ساخت، تمایل دارند دستی به سر و روی پلان‌ها کشیده و نمایی جذاب را برای پروژه فراهم کنند.
معمولا پروژه‌های این چنینی برای دفترهای مانند ما، فاقد جذابیت‌اند و قبول نکردن این نوع پروژه‌ها اولین راه حل است. این بار سعی کردیم ببینیم با این نقشه‌های جواز گرفته و سازه تایید شده و بودجه محدود، چه می‌شود کرد (شرط کارفرما این بود که قیمت ساخت از بودجه متعارف ساختمان‌های برای فروش در همین منطقه بالا نزند!). بر عکس پروژه های معمول این بار از نقشه‌های اولیه شروع کردیم از جایی که کارفرما ایستاده بود؛ سازه و سازماندهی پلان مشخص. بنابراین طراحی از نما شروع شد و تا حد امکان به مابقی پروژه بسط یافت. با جابجایی آشپزخانه در یکی از طبقات و تغییر سازماندهی پلان، سعی کردیم تنوع حرکتی را در نما و پلان‌ها ایجاد کنیم؛ همچنین دکوراسیون داخلی نیز با تبعیت از ایده صورت دهنده نما شکل گرفت. از پخ کاری‌های پلان کاستیم و سعی کردیم پلان‌ها را شسته رفته کنیم. پنجره‌ها از ابعاد و شکل متعارف بیرون آمدند و پوششی حصیری به پنجره‌ها اضافه شد که به صورت برقی بالا و پایین می‌رود و قابلیت تعویض دارد.
فضای سبز هم طوری به نما اضافه شد که از بیرون و داخل قابل دیدن باشد. نتیجه کار با ایده‌آل ما فاصله دارد اما در مقایسه با پروژه‌ای که قرار بود ساخته شود، متوجه شدیم گاهی پروژه‌های غیر ایده آل هم می‌توانند رضایت بخش باشند.
تحریریه هنر و معماری آبگینه
منبع: