اختصاصی هنر و معماری آبگینه : ساختمان تئاتر شهر در پارک دانشجوی تهران، از مهم ترین و به یادماندنی ترین کارهای امیر علی سردار افخمی است. پیش از دهه ۴۰ شمسی در تقاطع دو خیابان اصلی شهر تهران یعنی خیابان ولیعصر و خیابان انقلاب و در سایت فعلی تئاتر شهر، کافه باغ شهرداری به عنوان دومین مرکز تفریحی تهران واقع شده بود که محل اجرای نمایش های محلی، منطقه ای و قومی محسوب می شد و محفلی بود برای رفع خستگی و فراغت مردم. در اوايل دهه ۴۰ شمسی، صحبت از ساخت هتلی ۴۰۰ اتاقه در این محل مطرح شد که با پیگیری بسیاری از هنرمندان اهل تئاتر و نمایش برای داشتن محلی مناسب و درخور اجرا و همچنین پیشنهاد وزارت فرهنگ و هماهنگی اداره هنرهای دراماتیک وقت، طراحی و اجرای این پروژه به دفتر علی سردارافخمی ، یکی از شاگردان هوشنگ سیحون واگذار گردید.
علی سردارافخمی در این طراحی با الهام از برج طغرل و با بهره گیری از اشکال مدور، تاق نماهای دستی و سازه های مدرن در سایتی ۳۰۰۰ مترمربعی و با زیر بنایی در حدود ۵۶۰۰ مترمربع، زیباترین اثر تئاتر شهری را برپا کرده است! در ساخت این بنا دو رویکرد مهم وجود داشته است؛ اول اینکه این بنا مهم ترین سالن تئاتر کشور می باشد و در گام دوم نیز از منظر معماری ، مدرن و ایرانی جلوه کند.
بنای مجموعه تئاتر شهر از لحاظ فرمی، استوانه ای و حجمی، افلاطونی است که در کل با آجر برجسته پوشش داده شده است و کاشی های لعابدار فیرزه ای و سبز نگین مانندی آن را مزین کرده اند. ترکیب کاشی به شکل انتزاعی و استفاده از آجر برجسته که در دوره های مختلف تاریخی به ویژه معماری ایلخانیان و ستون های قرینه ای تخت جمشید ساخته شده است. این طراحی، همزمان حسی سنتی از دوره های تاریخی معماری ایرانی را یادآور می شود؛ البته زیبایی نقوش و کیفیت اجرا نیز بر زیبایی آن می‌افزاید، ضمن آنکه طراح با این کار نسبتی میان این بنا و بناهای قدیمی ایران پدید آورده است.
همچنین ستون های باریک و بلندی که مقطع ستاره شکل دارند، سبب ایجاد حس سبکی و تعلیق در این بنا شده اند. این ستون ها کل بنا را احاطه کرده است و از سطح زمین شروع شده است و تا بیرون زدگی بام امتداد یافته است. بعضی آن ها را مانند طناب های بالن و یا شبیه طناب های خیمه می دانند و برخی نیز معتقدند این ستون ها برگرفته از ستون های تخت جمشید می باشند. همچنین در ظاهر نما، برجستگی و زبری آجر و ستون ها سبب ایجاد حالتی بروتالیستی در نما شده است که جنبه دیگری از شکوه و زیبایی این اثر ارزشمند را نشان می دهد.
علی سردارافخمی با پوشاندن این جامه ی پرزینت و ریز بافت بر قامت بنا، مُهر سنت بر طرح زده است. وی در جای جای این پروژه، به طرق مختلف علاقه ی خود را به تزئینات و نقوش قدیمی نشان می دهد؛ آجرهای سفالی داخل بنا، نقوش هندسی، گره های درها و پنجره ها و دست اندازهای چوبی، گل میخ ها، نقوش روی نیمکت های بتنی در بیرون و نقوش رنگین چهارپایه های داخلی، طرح پیشخوان چایخانه، جان پناه بالکن های سالن نمایش و سالن انتظار، نقش دیوار سالن نمایش و همچنین چلچراغ ها همه و همه از آن جمله هستند.
از نظر طراح پروژه، دواری فرم بنا کمکی است تا با توجه به موقعیت و محل قرارگیری پروژه، دید به پیکره بنا از تمام گذرها و خیابان های اطراف به صورتی یکنواخت امکان پذیر باشد. بسیاری از صاحب نظران، ساختمان تئاتر شهر را شبیه به تالار انستیتو تکنولوژی بکمن در کالیفرنیا می دانند! این پروژه رسما در روز هفتم بهمن ماه سال ۱۳۵۱ شمسی افتتاح شد.
