اختصاصی هنر و معماری آبگینه : افتتاح نمایشگاه قرن بیست و یک در ۲۱ آپریل سال ۱۹۶۲ میلادی، چهره سیاتل و شمال غربی آمریکا را در نگاه جهانیان متحول کرد. منطقه ای که بیش از آن که به عنوان یک پایتخت فرهنگی شناخته شود، به دلیل منابع طبیعی شناخته شده بود، شهرت جدیدی را به عنوان مرکز فن آوری های نوظهور و طراحی هوا فضا پیدا کرد. این هویت جدید با محوریت نمایشگاه ایجاد شد. سوزن فضایی ؛ یک مجموعه باریک از فولاد و بتن مسلح که تبدیل به برجسته ترین نشان شهری سیاتل شد و تا امروز نیز باقی مانده است.
شهر سیاتل در آن دوران به دو منبع اصلی اشتغال وابسته بود: تجارت دریایی و صنعت هواپیما سازی. حمل و نقل بین غرب ایالات متحده و سایر کشورهای حاشیه اقیانوس آرام اغلب از سیاتل عبور می کرد، اما محبوبیت فزاینده هواپیمای جت اجازه می داد تا محموله ها بدون عبور از منطقه از اقیانوس عبور کنند. شرکت بوئینگ که دفتر مرکزی خود را در سال ۱۹۱۰ در این شهر مستقر کرده بود، یکی از بزرگترین کارفرمایان منطقه بود، اما تهدید رکود اقتصادی صاحبان مشاغل محلی و مقامات شهری را به سمت پیدا کردن راهی برای فریب سایر شرکت ها برای استقرار در این شهر سوق داد.
داستان طراحی برج سوزن فضایی سیاتل توسط جان گراهام (بخش اول)
انگیزه ایجاد نمایشگاه جهانی ۱۹۶۲ تنها مربوط به سیاتل نمی شد. پرتاب ماهواره Sputnik توسط شوروری در اکتبر ۱۹۵۷ یک چالش غیرقابل انکار برای ایالات متحده در جنگ سرد بود و به یک پاسخ ضروری و به موقع نیاز داشت. تحت این ماموریت بود که دولت فدرال سیاتل را به عنوان میزبان نمایشگاه جهانی بعدی این کشور انتخاب کرد تا برتری فناوری آمریكا را چه در زمین و چه در خارج از آن نشان دهد.
ایده سوزن فضایی متعلق به اتحاد جماهیر شوروی نیست، بلکه متعلق به آلمان است. ادی کارلسون (رئیس کمیسیون نمایشگاه های جهانی سیاتل) در سال ۱۹۵۹ در رستورانی در برج تلویزیون اشتوتگارت احساس کرد که نمایشگاه قرن بیست و یک باید به یک جاذبه مهم مانند این برج نیاز داشته باشد. او دید خود از این برج را بدون اتلاف وقت بر روی تعدادی کارت پستال ترسیم کرد و برای سایر مقامات نمایشگاه ارسال کرد. فرم ترسیم مفهومی او اگرچه خشن تر بود، اما به وضوح از برج تلویزیون الهام گرفته شده بود. در پاسخ او، یکی از مقامات پیشنهاد داد که از معمار جان گراهام جونیور استفاده کند تا بتواند طرح خود را به واقعیت تبدیل کند.
منبع: archdaily
آرمین رحیمی وند