دفتر کار پایاژن دارو | معماران: آرش خداداد و سمانه یاراحمدی

دفتر کار پایاژن دارو

موقعیت: جاده مخصوص تهران-کرج، خیابان دارو پخش، خیابان فروردین دوم، کارخانه پایاژن دارو

معمار/معماران: آرش خداداد، سمانه یاراحمدی (کوشک طرح)

تیم طراحی پروژه: نیما مهابادی، زهرا نیک زارع، افسانه فاریابی، منا پروین زاد

کارفرما: شرکت شتابدهنده پایاژن دارو

تاریخ شروع و پایان پروژه: اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۹ شمسی تا اسفند ماه سال ۱۳۹۹ شمسی

مساحت زمین: ۵۰۰۰ مترمربع

مساحت زیربنا: ۳۰۰ مترمربع

تاسیسات الکتریکی: کوشک طرح

تاسیسات مکانیکی: وحید اخلاقی، نیما مهابادی

اجرا: امین دشتی نژاد

مدیر اجرایی: امین دشتی نژاد

تیم اجرایی: علی مولایی اردکانی، امیر میرزایی، حمید مولایی

نورپردازی: کوشک طرح

طراح سه بعدی: مصطفی حاجی زاده-روژین رسول آبادی

عکس: استودیو دید، آرش خداداد

رتبه ی سوم بخش عمومی در نهمین جایزه ملی طراحی داخلی ایران معاصر ۱۴۰۰ شمسی

پروژه به صورت یک سوله رها شده در کنج سایت یک کارخانه به ما واگذار شد. خواسته های اولیه ما رسیدن به یک دفتر کار مناسب به جهت یک شرکت شتاب دهنده دارویی نوپا با تمرکز بر تولید صنعتی بود. پس از بررسی و آنالیز پروژه اهداف زیر را برای پیشبرد طرح در نظر گرفتیم:

۱- زنده سازی محل استقرار پروژه در گوشه ای دور از سایت با تعریف فضای ورودی و محوطه جانبی به عنوان فضای اتصال و انفصال

۲- تحقق رسیدن به فضایی برای تعامل اجتماعی با استفاده از احجام ورودی و محوطه با حجم بخشیدن به مفهوم نور و سایه و باز تعریف پله

۳- عینیت بخشی به اتصال بیرون و درون پروژه و ایجاد حس پیوستگی در تجربه فضا در هماهنگی تجربه کاربر از یکپارچگی فرم و خشونت متریال

۴- زایش واقعیت پروژه از دل نیازهای عملکردی و در هم آمیخته شدن حس فضا با عینیت های یک پروژه صنعتی با انبساط و انقباض مکعب ها

۵- ایجاد تجربه متفاوت و متناسب کاربر در درک و دریافت از متریال، اجرا و تناسبات

۶- همنشینی تضادهای درونی و بیرونی پروژه در بستر واقعیت عینی طرح، استفاده از دوگانه های کهنه-نو و نور-سایه در ایجاد حس شاعرانه برای فضا

با توجه به نیاز به افزایش مساحت کاربری با اکسپوز شدن سقف امکان اضافه شدن نیم طبقه فراهم شده است و سپس با افزودن دو مکعب طره شده در داخل فضا، کالبدی برای برگزاری جلسات گفتگو به وجود می آید. فضاهای عملکردی همچون سرویس ها، اتاق سرور و… در قسمت زیرین نیم طبقه پنهان شده است و در نهایت عبور از پله (داخلی) خود یک ارزش است که تجربه گذر از آن با الحاق یک حجم کمی ناقص الخلقه تاکید می گردد! نور بر فراز پله قرار گرفته است و فرم را تاکید می کند و سایه بسیار مهم است که تفکیک احجام را می آفریند و کالبد را از دل خود بیرون می کشد. خشونت و تضاد ذاتی میان بتن استفاده شده در قسمت های دید با بستر آجری ساختمان های سایت، طرح را از بستر تاریخی خود بیرون کشیده است و احجام بتنی مجموعه ی جدیدی از روابط را تعریف می کند.

براساس اهداف طراحی، حجم مکعب ورودی و فضای محوطه جانبی در ترکیب با پله در نقش دوگانه محل عبور و مکان نشستن تعریف می گردد و سرو در امتداد پرسپکتیو ورودی با تاکید بر محل تقاطع عبور در قلب مکعب بتنی جای می گیرد و با خود، شاعرانگی را در حجم به همراه می آورد… تاکید بر این گسست شاخص میان کارکرد پروژه با محیط اطراف از طریق انبساط ورودی و تعریف بازشوها، روزنه ها و حضور آب حاصل می گردد؛ این قرار گیری آب سرد و بتن در کنار هم آیین ورود به فضا را با تجربه آرامش و تامل می آفریند.