اختصاصی هنر و معماری آبگینه :

(توضیحات معمار پروژه)

ساختمان اداری سرو

موقعیت: قزوین، بلوار شهید لشکری، سرتک، نبش پردیس ۱۲، پلاک ۳۳

معمار/معماران: امیر احمد رضایی (دفتر معماری امیراحمد رضایی و همکاران)

تیم طراحی پروژه: جواد تقی پور

کارفرما: محمد حسن کارآگاه

مساحت سایت پروژه: ۳۰۳ متر مربع

مساحت کل ساخته شده: ۲۳۶۳ متر مربع

کاربری پروژه: اداری

سال آغاز پروژه: ۱۳۹۴ شمسی

سال اتمام پروژه: ۱۳۹۸ شمسی

مهندس یا مشاور تاسیسات الکتریکی: عباس پورقدیری

مهندس یا مشاور تاسیسات مکانیکی: مهندس ذوالفقاری

مدیر اجرایی پروژه: سید علیرضا هاشمیان ، احسان کارآگاه

گرافیست: محمد رضا پارسائیان

عکس: سعید خلف بیگی

 

ساختمان اداری سرو بنایی است در زمینی به مساحت ۳۰۳ متر مربع و با زیر بنای ۲۳۶۳ متر مربع که در شهر قزوین و بین سال های ۱۳۹۵ شمسی و ۱۳۹۸ شمسی سامان گرفته است. آنچه می توان در ابتدا بدان اشاره داشت، بستری شهری است که سرو در آن ریشه دوانده است؛ جایی در میان بلوک های مسکونی جدید که مملو از ساختمان هایی با نماهای کلاسیک رومی و شبه رومی است.

با گردش کوتاهی در این بافت مسکونی تمامی تصورات شما از قزوینِ سال های نه چندان دوربهم می ریزد! دیگر نه خبری از ساختمان هایی آجرین، خوش بافت و پر از ریزه کاری های فلزی نظیر نرده ها، محافظ پنجره ها و ناودانی های پر نقش و نگار وجود دارد و نه سایه سار درختان در کوچه ها و معابر. همه چیز جای خود را به مصنوعات سنگی بی مایه و بی هویت داده است؛ گویی که  معمار و معماری در شهر زیست نمی کند.

بنابراین سرو به عنوان کهن الگویی از ایستادگی و پایندگی فرهنگ ایرانی در این بستر مغشوش شروع به نقش آفرینی می کند. ساختمانی آجرین که به دلیل هندسه مطلوب از جهت بزرگی سطح نما می تواند منشا بازگشتمان به معماری ایرانی و نقطه اثر اتفاقات جدیدی در شهر قزوین باشد. اتفاقاتی نظیر جلب توجه و یادآور ساختن زمینه های طراحی ایرانی، نظیر بازگشت همخوانی زیبای آجر و فلز.

از این رو پروژه سرو با توجه و اهتمام ویژه به شاخصه های معماری ایرانی به ویژه شهر قزوین، دست به طراحی می زند تا آنچه پیشتر در معماری شهر رخ می داده است را از دروازه های زمان بگذراند و به سال ۱۳۹۸ شمسی برساند. از همین جهت است که فلز و آجر در ساختار جدیدی خود را در پوسته سرو نشان می دهند. ساختار چند لایه و کاربردی جهت کنترل روشنایی و نور، دیتیل های رفرم شده فلزی، طراحی آجر مخصوص مدرن پروژه، ترکیب بندی و تناسبات مناسب، یکپارچگی وجوه بیرونی و داخلی پروژه و… همگی در فرآیندی خردورز که بزرگ ترین ویژگی فراموش شده معماری ایرانی است، خود را شکل می دهند. برای مثال توجه ویژه به ساعت های زیستی پروژه (۸ تا ۱۸) و نوع تعامل آن با شرایط محیطی (عمدتا نور و روشنایی)، ارتباط آن با میدان های خوانش متنوع حوالی سایت، پشتیبانی مناسب از فضاهای پشت پوسته نما که به دلایل اقتصادی به واحدهای کوچک اداری تقسیم شده اند و… از جمله واقعیت هایی است که در ساختمان سرو بدان ها توجه شده است و بنا خود را منطبق با آنها شکل داده است.

اتمسفر داخلی پروژه نیز پویایی خود را از پوسته اصلی بنا به عاریه می گیرد، به طوری که نقوش آجرین به عنصری جدا ناپذیر و به ماهیت ذاتی آن تبدیل می شوند. این عدم جدایی درون و بیرون به کارهای فلزی آن نیز مرتبط است و فلز به عنصر غالب طراحی داخلی واحدها مبدل می شود. به طور کلی می توان گفت ساختمان سرو در درون و برون خود امر واحدی را دنبال می کند.

 

Project SARV

Sarv is an office building with an area of 303 square meters and the floor area of 2363 square meters, which is built in the city of Qazvin between 2016 and 2019. The first to be mentioned is the urban context in which Sarv is rooted. Somewhere among the new residential blocks filled with classic Roman and quasi-Roman facades.

With a short walk in this residential context, what you imagined of Qazvin in recent years will completely be shattered. There is no longer any brick building with well-made metal details such as fences, window shields and downpipes, neither can you see the shade of the trees in the alleys. All have been replaced by trashy stone artifacts, as if no architect or architecture lives in the city.

 Thus, Sarv is playing its role as archetype of the persistence of Iranian culture in its turbulent context. A brick building, that could be the source of our return to Iranian architecture and the beginning of some new events in Qazvin, due to the favorable geometry of its large façade. By events we mean drawing attention to Iranian designs, like the return of the beautiful harmony of brick and metal.

Therefore, Sarv project, with special attention to the features of Iranian architecture in Qazvin, is designed to pass what has happened before in architecture through the gates of time and bring it to the year 2019. That’s why metal and brick are shown in Sarve shell in a new structure. Multilayer and functional structure of lighting control, metal reformed details, modern brick designs, proper composition, exterior and interior integration of the project, and etc., all are being formed in a rigorous process which is the biggest quality of Iranian architecture. For example, paying particular attention to the project’s biological rhythm (8 to 18) and its interaction with environmental conditions (mainly light), its relevance to the varied reading areas around the site, adequate support for spaces behind the facade which are divided into small administrative units for economic reasons, and so on, are some of the realities that have been noticed in the Sarv building and have been shaped accordingly.

The interior atmosphere of the project also borrows its dynamic from the original shell, so that the brick motifs become inseparable elements and turn to be the inherent features of the building. This integration of the inside and outside is also linked to the metalwork, and the metal becomes the dominant element of the interior design of the compartments. In general, it can be said that Sarv building is in and out of the same unit.