ساختمان دروس | معمار: سید حامد حسینی

اختصاصی هنر و معماری آبگینه : از گذشته تا به اکنون، خانه مکان امنی بوده است که علاوه بر تأمین نیاز حریم شخصی افراد، به نیاز ارتباط آن ها با فضای باز عمومی (خیابان و حیاط) نیز توجه کرده است و حال یکی از عناصر اصلی ارتباط دهنده ی بصری و احساسی فضای شخصی درون و فضای عمومی بیرون، پنجره ها هستند. به نقل از یوهانی پالاسما معمار و پدیدار شناس فنلاندی: پنجره در معماری، پیوند دهنده ی نور و سایه، جهان بیرون و درون، فضای باز و بسته، درون گرایی و برون گرایی و عمومی و خصوصی است.

امروزه بناهای بسیاری را می بینیم که پنجره‌ ها تنها، ردیفی از روزنه هایی مطابق با قوانین مبحث ملی ساختمان، بر نمای آن ها هستند و ساکنین چنین بناهایی نیز با نصب دائمی پرده، خود را از بهره مندی چنین عنصر معماری محروم می کنند.

در این پروژه سعی شده است با نگاه معمارانه ای به پنجره به عنوان یک پیوند دهنده ی درون و بیرون توجه شود. این پروژه ی مسکونی در زمینی به مساحت ۳۰۰ متر مربع در محله دروس تهران در ۵ طبقه، هر طبقه با ۱ واحد ۳ خوابه و ۱ طبقه پیلوت و زیرزمین طراحی شده است.

طبقه ی همکف شامل حیاط، لابی و پارکینگ است، در حالیکه اتاق های انباری، مکانیکی و ادامه ی پارکینگ در زیرزمین قرار گرفته اند. از آنجایی که امروزه بناهای بسیاری با نماهای شلوغ و پیچیده ساخته شده اند، معمار این پروژه در صدد این بوده است که با توجه به هرج و مرج بصری ایجاد شده توسط جزییات و تزیینات اضافی نمای ساختمان های مجاور، از این آشفتگی بصری بکاهد و به آسایش محیطی منطقه کمک کند.

در طراحی نما، طراح به گونه ای آگاهانه به پنجره ها شکل داده است که به جای پنجره هایی صرفا بزرگ و با دیدهای مستمر و خسته کننده، چشمان بیننده را با پازلی از قاب های مختلف روبه رو کند که می توانند سطح نما را اسکن و اطلاعات بصری آن را جذب کنند. استفاده از هندسه ی خالص مستطیل برای پنجره ها در عین سکون و آرامش توانسته است با تنوع در ابعاد و اندازه ها و نورپردازی، چشم و ذهن بیننده را به رقص و حرکت وا دارد و به صورت ناخودآگاه به درک کلیت نما دست پیدا کند.

با طراحی این نوع پنجره ها، رقص و حرکت نور و دیدهای مختلف در درون فضای خانه ادامه پیدا می کند و چشم ساکنین، محیط و منظر بیرون را مانند پازلی متنوع در حالات مختلف زندگی( در حالت مکث و حرکت) کامل کرده و این ادراک بصری دائما در حال تغییر است. و آنان نظاره گر رقص باران و برف و ریزش برگ درختان در قاب های مختلفی می شوند و اینگونه است که پنجره به پیوند دهنده ای شاعرانه بین فضای درون و بیرون تبدیل می شود.

روح این ساختمان، یکپارچه و به دور از هجو و پیچیدگی ست که با متریال سنگ سفید رنگ، به نمای خنثی ای تبدیل شده است که به کاربر این اجازه را می دهد تا با نورپردازی داخلی و قرار دادن گلدان های دلخواه خود، در طراحی نمای خانه ی خود مشارکت و به آن تنوع بخشند و در عین حال طراح در نمای ساختمان از المان های چوبی استفاده کرده است که احساس آشنایی را به کاربر منتقل می کند و یادآور تنه ی درختانی ست که در نمای مقابل ساختمان قرار دارد.

همچنین این بازی استفاده از چوب به داخل فضای نشیمن خانه کشیده می شود و بخشی از تیرهای سقفی و وسایل موجود در فضای خانه را تشکیل می دهد که این امر به پیوستگی درون و بیرون ساختمان می انجامد. و از طرفی نیز در کنار این ادراک بصری، لمس گرمای طبیعی درهای چوبی ورودی ساختمان به این غنای حسی کمک می کند.

در پلان ساختمان عرصه های عمومی و خصوصی خانه از یکدیگر تفکیک شده اند و هر یک از فضاهای عمومی از نور طبیعی شمال و فضاهای خصوصی از نور طبیعی جنوب بهره مند می شوند. در فضای داخلی می توان به طراحی متفاوت سقف ها اشاره کرد که هریک از فضاهای مختلف خانه اعم از اتاق خواب ها، آشپزخانه، پذیرایی و نشیمن دارای طراحی متفاوت و منحصر به فردی هستند. در تزیینات اتاق خواب و فضای نشیمن از عناصر بتنی استفاده شده است که در کنار گرمای چوب، تضاد و ظرافت خاصی را به فضا بخشیده است.