اختصاصی هنر و معماری آبگینه : مسابقه بین المللی طراحی پارک دو لاویلت پاریس در سال ۱۹۸۲ و با هدف تغییرات ساختاری پاریس و رونق بخشیدن به شرق این شهر برگزار شد. برنارد چومی برای اولین بار در یک مسابقه معماری شرکت کرد و طرح او در رقابت با ۴۷۰ معمار دیگر برگزیده شد.
پارک دو لاویلت با مساحت تقریبی پنجاه هکتار یکی از بزرگترین پارک های پاریس است. موزه علم و صنعت، شهر موسیقی، تالار بزرگ پاریس و چند تالار دیگر برای اجرای موسیقی در این پارک قرار دارند. پارک برنارد چومی نقطه مقابل ایده پارک شهر فردریک لا اولمستد است که در قرن نوزدهم آن را مطرح کرده بود.
برنارد چومی و پارک دو لاویلت پاریس ؛ سرآغاز معماری دیکانستراکشن
از نظر برنارد چومی پارک دو لاویلت نه یک پارک قرن بیست و یک بلکه به عنوان یک گونه جدید از شهر است که در آن برنامه و فرم و ایدئولوژی در کنار یکدیگر قرار میگیرند. او اعتقاد دارد این پارک بر اساس نظامی از نقطه و خط و سطح به خوبی با عناصر اطراف سایت ترکیب شده است. نقاط مبتنی بر فولی هایی هستند که نه تنها تغییرات هنری و اجتماعی جامعه در حال تغییر را نشان میدهند، بلکه فضا را تقسیم میکنند و خطوط توسط یک شبکه از فولی ها تعریف میشوند که میتوانند حرکت پیاده را ساماندهی کنند.
فولی ساختار قرمز رنگ کوچکی است که تنها یک پوسته از آن قابل دیدن است و ممکن است فضای داخلی عملکرد مشخصی نداشته باشد. این عناصر در فاصله صد و بیست متری از یکدیگر قرار دارند و تعدادی از آن ها به کاربری های خدماتی پارک اختصاص دارند. فولی ساختاری است با معنای نمادین که به ایده گذر از میان گرهگاه های گسسته در فضا و زمان اشاره دارد و در باغ های فرانسوی و انگلیسی قرن هجدهم یافت میشود. معمار سوئیسی این پارک اعتقاد دارد فولی های دو لاویلت یک معنای جدید دارند و آن نمایش جایگزینی سبک های التقاطی با نظام دقیق پیشین است.
آرمین رحیمی وند ، کارشناسی ارشد معماری منظر