اختصاصی هنر و معماری آبگینه : سنگاپور کشوری است که با یک سرعت غیر قابل باور در حال پیشرفت است. این کشور با ساختمان های بلند مرتبه و آسمان خراش های متعدد شناخته شده است. مجتمع مسکونی اینترلیس (The Interlace) که در سال ۲۰۱۳ توسط Ole Scheeren و OMA ساخته شد، یکی از نماد های معماری این کشور است.
فضا های سبز مانند ریه های هر شهر عمل می‌کنند و در میزان سلامت فیزیکی و روانی شهروندان تاثیر گذار هستند. بر اساس مطالعه های انجام شده، این فضا ها با افزایش تمرکز و کاهش استرس مردم، باعث ایجاد احساس های بهتری در آن ها می‌شوند. ساختمان سازی های کشور سنگاپور در مقیاس انبوه تعدادی از معمار های منظر و فعال های محیط زیست را نگران کرده بود که آیا این جنگل های بتنی تمام فضای سیاره‌ی ما را خواهند پوشاند یا خیر؟
مجتمع مسکونی اینترلیس در واقع یک دهکده‌ی عمودی است. اصلی ترین هدایت کننده‌ی گروه طراحی محوطه‌ی این پروژه خود طبیعت بود؛ اما گروه طراحی ICN فرا تر از انتظار ها عمل کرد و توانست یک محوطه‌ی مسکونی با تراکم بالا را به یک مکان پایدار، سالم، اجتماعی و کاربردی تبدیل کند. سطح اشغال شده توسط فضا های مسکونی و یا میزان تراکم آن ها برای این گروه طراحی اهمیت چندانی ندارد و آن ها اعتقاد دارند که همیشه باید فضایی برا اختصاص دادن به طبیعت وجود داشته باشد.
بخش جنوبی این پروژه از مسیر ها و پل های متعدد و فضا های طبیعی تشکیل شده است که از پوشش گیاهی و گونه های جانوری متنوعی برخوردار است و زیستگاه های حیات وحش تخریب نشده‌اند. بلوک های ساختمانی این مجتمع که دور چند حیاط مرکزی بزرگ قرار گرفته‌اند، در کنار کمک به گردش هوا توانسته‌اند دید های جذابی را ایجاد کنند. زندگی کردن در نزدیکی طبیعت، مزایای زیادی برای ساکنین این مجتمع دارد. گل ها و گیاهان بومی با قرار گرفتن در کنار فضا های مسکونی باعث ایجاد احساس شادابی در آن ها می‌شود و لذت آسودگی را برای آن ها به ارمغان خواهد آورد. بنابراین ایده‌ی اصلی طراحی محوطه‌ی مجتمع مسکونی اینترلیس، فاصله‌ی کم فضا های مسکونی به این کمربند سبز و ادامه یافتن فضا های طبیعی از زیر زمین به طبقه‌ی همکف و سپس طبقاتی میانی و در نهایت تا پشت بام بود.
مجتمع مسکونی اینترلیس توانسته است پارکینگ ها و فضا های زیر زمین را که از فضا های ناخوشایند پروژه ها به شمار می‌روند، به گونه‌ای متفاوت ارائه دهد. جریان هوا و نور طبیعی توسط دریچه های زیادی که برای پارکینگ تعبیه شده‌اند، وارد این فضا می‌شوند. همچنین، انبوه درختان و پوشش گیاهی از زیر زمین آغاز شده است و تا سطح زمین ادامه پیدا می‌کند و علاوه بر اتصال این دو سطح به یکدیگر، باعث تشکیل یک فضای عمومی نیز می‌شود. این ویژگی های سطح زیر زمین این پروژه را به یک لایه‌ی شاخص تبدیل کرده‌اند.
حیاط های مرکزی مجتمع مسکونی اینترلیس به عنوان قلب این پروژه عمل می‌کنند. این حیاط ها با زیبایی منحصر به فرد خود که پوشیده از گیاهان بومی هستند، فضایی برای تقسیم فعالیت ساکنین این مجتمع هستند.
گروه طراحی منظر این پروژه با آوردن پوشش گیاهی سطح های پایین تر به بالکن های واحد های مسکونی توانسته است طبیعت را تا طبقات میانی امتداد دهد. تراکم متفاوت بلوک های ساختمانی در این پروژه امکان ایجاد تراس ها و بام ها را در ارتفاعات مختلف فراهم کرده است و بام هر بلوک ساختمانی به یک باغ اختصاصی تبدیل شده است.
طراحی محوطه مجتمع مسکونی اینترلیس نشان می‌دهد که معماری منظر چگونه می‌تواند باعث ارتقا کیفیت محیط زندگی انسان ها شود. این پروژه نشان داد که حتی محیط هایی با تراکم بالای فضا های مسکونی نیز پتانسیل هایی برای طراحی منظر دارند و با خلاقیت و برنامه ریزی دقیق می‌توان از آن ها استفاده کرد. اینترلیس جایزه های معماری زیادی را کسب کرده است؛ اما بزرگترین جایزه برای یک معمار منظر، مراقبت از طبیعت و برانگیخته کردن احساس شادی در مردم است.