چهارشنبه‌ی هفته‌ی گذشته نام آخرین برنده جایزه پریتزکر اعلام شد؛ بالکرینا دوشی ، اولین معمار هندی است که موفق به دریافت این جایزه شده است.

هیئت منصفه داوری اعلام کرد که دوشی با درک و قدردانی از سنت های عمیق معماری هند و با پیش ساخت های متحد و صنایع محلی و ایجاد یک واژگان در هماهنگی با تاریخ، فرهنگ و زمان در حال تغییر کشور خود یعنی هند است.

در حالی که معماران در هند خوشحال هستند و به مناسبت این اتفاق جشن می گیرند، Anupama Kundoo پروفسور دانشکده معماری و طراحی IE، افکار خود را در مورد جایزه پریتزکر دوشی این گونه به اشتراک می گذارند: در این هنگام باید نقش معمار را درک کرد و آن را به رسمیت شناخت، جایی که طراحی محیط ساخته شده اطراف، که مقیاسات انسانی را در منظر دست ساز بشر حفظ می کند،به عنوان مداخلات حساس دیده می شود .ما بسیار خوشحالیم که می شنویم بالکرینا دوشی جایزه امسال پریتزکر را از آن خود کرد. ارزش های برتر از زمان که او چه از نظر شخصی و چه از نظر حرفه ای ارایه داد، دقیقا همان چیزی است که ما نیاز داریم به عنوان دانش جهانی معماری مورد استفاده قرار بگیرد.

در زمانی که معماری تنها به اشکال ساختگی تبدیل شده و نمای ساختمان های فتوژنیک که به شرایط متنوع رها شده اند، صرف نظر از زمینه های فرهنگی و اقلیمی پیچیده محلی آنها، جایی که پردازش های ساده شده کامپیوتری و اغلب بازی های نامناسب از اشکال تبدیل به هنجار می شوند، من امیدوارم که تصمیم کمیته پریتزکر توجه خود را به ظرفیت واقعی معماری برای تسهیل و ایجاد محیط هایی که جامعه انسانی محور داشته باشد.

زمانی است که به رسمیت شناختن نقش معمار و درک جامعی از آن ایجاد شده است؛ جایی که طراحی محیط ساخته شده به عنوان مداخلات حساس به شمار می آید که مقیاس انسانی را در منظر های دست‌ساز انسان حفظ می کند. کلیات کار دوشی، نشان می دهد که ساختمان های برجسته معاصر می توانند بیانگر ارزش های عمیق تر فرهنگی جمعی باشند؛ این معماری ترکیبی از فراوان نگرانی های پیچیده است و بالاتر از همه، یک پس زمینه برای زندگی و جایی که معمار در خدمت جامعه انسانی است.

به عنوان معلم و بنیانگذار CEPT، بالکرینا دوشی از نسل دانش آموزان جهانی بوده و همواره از معماران جهان استقبال کرده و از آنها الهام گرفته و تجارب خود را به اشتراک گذاشته است. درب خانه اش نیز به همان اندازه برای همه به یک اندازه باز است. علیرغم موفقیت و شهرتش، او همواره قابل دسترس و انسان سنجیده ای بوده است و بدون در نظر گرفتن سن و تجربه با مردم رفتار می کند.

او ممکن است یکی از مسن ترین معمارانی باشد که جایزه پریتزکر را دریافت کرده، اما روح او احتمالا جوانترین است. کسانی که با او در ارتباط بودند،  موافق اند که او یک جوان کنجکاو بوده و ذهن بازی برای پذیرش الهامات جدید دارد. همه معماران هند برای او و توجه به ارزش های جهانی که در او دیده شد، به جشن و شادی پرداختند.

منبع:

archdaily.com

 

شهلا قهری