اختصاصی هنر و معماری آبگینه : کتاب معماری و مدرنیته (Architecture and Modernity) به قلم هیلده هاینن (Hilde Heynen) و با ترجمه ی احسان حنیف توسط انتشارات فکرنو در ۳۵۲ صفحه چاپ و منتشر شد.
کتاب معماری و مدرنیته را باید هم تاریخ نگاری دانست و هم یک نقد جامع. مولف کتاب، هیلده هاینن بحث خود را از مقطع زمانی/مکانیِ شهر فرانکفورت در اوایل قرن بیستم آغاز می کند؛ فرانکفورتی که در این سال ها هم مرکز مکتب انتقادی و فیلسوفانی چون والتر بنیامین، تئودور آدورنو، ارنست بلوخ و… بود و هم مرکز فعالیت های معمارانی چون ارنست می در چارچوب معماری مدرن. هیلده هاینن با شروع از این نقطه دو جریان را دنبال می کند؛ از یک طرف گفتمان جنبش مدرن و از طرف دیگر نظریه های فرهنگی حول مدرنیته در آرا اعضا مکتب انتقادی فرانکفورت. کتاب سعی دارد ببیند آیا آنچه تحت عنوان جنبش مدرن می شناسیم آنطور که ادعا دارد با مدرنیته پیوند و نزدیکی دارد یاخیر. هیلده هاینن برای ساده تر شدن روند این پیگیری گسترده، تمرکز خود را بر مسئله ی مسکن و محیط زندگی انسان در چارچوب این دو جریان گذاشته تا ساده تر بتواند این حجم عظیم کاری و فکری را بررسی کند. در اینجا براساس تعاریف متعدد مدرنیته و مدرنیسم و بررسی نمونه هایی مختلفی چون مجتمع های مسکونی ساخته شده طی این دوره یعنی سیدلونگ های آلمانی، تفکرات و ایده های متعدد مطرح شده در این دو جریان به نقد و بررسی گذاشته می شوند.
هیلده هاینن همچنین در ارائه ی آنتیتز مسئله به بررسی بازتاب های چنین برخوردی پرداخته و سعی می کند در حوزه ی نظری و عملی بسط این مسئله را بررسی کند تا در نهایت ببیند خود معماری در این تقابل ها چگونه دچار تغییر شده است. او در این بررسی همزمان به رویکرد مورخینی چون زیگفرید گیدیون پرداخته است و در نقطه ی مقابل آن رویکرد کسانی چون تافوری را تحلیل می کند و تفاوت ها و شباهت های هر کدام را در ادامه برای ما باز می کند.
معماری و مدرنیته علاوه بر همه ی این ها در خلال بحثِ عمیقا نظری خود، گوشه هایی تقریبا مغفول مانده از تاریخ مدرنیسم در قرن بیستم را برای ما باز می کند. کتاب با شروع مسیر خود از مجلات اثرگذار معماری، یعنی مجله ای چون ابژکتیویته ی نو و نخستین پروژه های خانه سازی آلمان و پروژه ی تجربی و مهم اتاق زندگی کوچ نشینانه هانس مایر، بحث خود را به سمت معماران و هنرمندان آوانگاردی چون موقعیت گرایان بین المللی و گی دوبور، گروه کبرا و کونستانت می برد و در انتها تاثیر تکانه های آرمانشهری مدرنیسم را بر دو پروژه ی موزه ی یهود برلین از دنیل لیبسکیند و ترمینال دریایی زیبورگ از رم کولهاس به صورت مفصل تر بررسی می کند.
این کتاب به چندین زبان دنیا ترجمه شده است و از مهم ترین منابع دانشگاهی در حوزه ی مطالعه ی تفکر انتقادی و معماری مدرن محسوب می شود که تقریبا بر همه ی بحثه ای بعد از خود اثرگذار شده است. همچنین نقدها و مرورهای بسیاری در مورد آن نگاشته شده است. کنت فرامپتون در مورد این کتاب گفته است:
کتاب استثنائی هیلده هاینن واقعا روشن کننده و جذاب است. این کتاب را نه تنها هر دانشجوی معماری بلکه هر کسی که به نوعی در این حوزه دخیل است، هر معمار، هر منتقد و هر کارفرما و سازنده ای باید دوباره دوباره بخواند. این کتاب با تمرکز بر ویسکوزیته ی تفکر انتقادی در قرن بیستم محدوده ای را پوشش می دهد که از یک سو به ارنست می و از دیگر سو به رم کولهاس می رسد.
هیلده هاینن مورخ و منتقد معماری و استاد بازنشسته دانشگاه کاتولیک لوون بلژیک است که از دیگر کتاب های او می توان به ” بازگشت از آرمانشهر؛ چالش جنبش مدرن ” و ” سیبلی موهولی-ناگی: معماری، مدرنیسم و ناخرسندی هایش ” اشاره کرد.
