اختصاصی هنر و معماری آبگینه : ماه مارس سال ۲۰۲۰ بود که دیوید چیپرفیلد ، معمار بریتانیایی و برنده جایزه معماری پریتزکر در سال ۲۰۲۳ در گفتگو با مجله‌ی آنلاین معماری و طراحی داخلی دزین در قالب اپیزودی از پادکست رو در رو جمله‌ی عجیبی را بیان کرد! او گفت گاهی اوقات احساس میکنم که کمی جعلی هستم!!!
وی در توضیح بیشتر افزود که علیرغم طراحی ساختمان‌های متعدد که به عنوان برنده جوایز گوناگون شناخته شده‌اند، همچنان از سندرم ایمپاستر رنج می‌برد! و در مقایسه‌ی خود با دیگر معماران هم‌عصر خود، احساس ساختگی بودن دارد!
در توضیح سندرم ایمپاستر بایستی گفت همه ما گاهی اوقات احساس می‌کنیم که لایق موفقیت‌هایی که به دست آورده‌ایم، نیستیم و این موفقیت‌ها از روی شانس اتفاق افتاده است! سندرم ایمپاستر باعث می‌شود که استعدادهای خود را باور نکنیم و به پاداش تلاش‌های خود باور نداشته باشیم.
دیوید چیپرفیلد در توضیحات بیشتر می‌افزاید:
“عزم و تعهد می تواند نبود یک استعداد را جبران کند! این بحثی است که من با همسر خود بسیار دارم؛ من فکر نمی‌کنم به عنوان یک معمار آنقدر بااستعداد باشم، احتمالا تنها پشتکار بیشتری دارم… من شخصیت با استعدادی همچون رنزو پیانو نیستم – من یک کاتالیزور خوب هستم، فکر میکنم من یک تحریک‌کننده خوب هستم، من یک استراتژیست خوب هستم – من هدفمند هستم اما در عین حال، استعدادهای خلاقِ ذاتی در حد افرادی همچون رنزو ، شاید فرانک گری و یا آلوارو سیزا را ندارم!”
لازم به بیان است دیوید چیپرفیلد اکنون در کنار فرانک گری، آلوارو سیزا و رنزو پیانو به عنوان برنده جایزه معماری پریتزکر شناخته می‌شود! او پنجمین معمار بریتانیایی است که بعد از جیمز استرلینگ در سال ۱۹۸۱، نورمن فاستر در سال ۱۹۹۹، زاها حدید در سال ۲۰۰۴ و ریچارد راجرز در سال ۲۰۰۷ موفق به دریافت معتبرترین جایزه معماری شده است.
وی در این مصاحبه به توضیح این موضوع نیز می‌پردازد که چگونه همراه با زاها حدید در انجمن معماری لندن به تحصیل پرداخته است و زاها حدید به او کمک کرده است تا وی این دوره را بگذراند! او می‌گوید: “زاها حدید تا زمان مرگ خود، به من یادآوری می‌کرد که اگر او نبود، من شکست می‌خوردم و او دیپلمم را برایم گرفته است!!!”
در انتها لازم به بیان است دیوید چیپرفیلد در حال حاضر یکی از موفق‌ترین استودیوهای معماری جهان را با دفاتری در کشورهای بریتانیا، آلمان، ایتالیا و چین اداره می‌کند.